2 Replies to “ROMY EN SAVANNAH (12): DE MISDADIGE KANSLOOSHEID VAN DE TROLLEN EN HET KRANKZINNIGE BEDROG DOOR JUSTITIE”

    1. Ook een interessante insteek die binnen de verdwijningszaken van Romy en Savannah betrokken zou kunnen worden? Maud spreekt uiteraard vanuit persoonlijk opgelopen trauma’s uit haar eigen jeugd waarbij via gelijksoortige mishandelingen eveneens schandalig crimineel met haar werd omgesprongen… Wanneer je uit zo’n verziekte omgeving wegkomt is het toch bijna godgeklaagd wonderbaarlijk dat je jezelf met name mentaal nog zo parmantig van zich afbijtende als zij dat doet staande weet te houden? Al moet ik Maud nog wel verwijten dat ze de stenen voor DIT schandalig hoge bedrag nooit en te nimmer meer aan de schooiers kan verantwoorden die haar hypothecair zo hebben weten te tillen, terwijl er schuin bij d’r aan de overkant een zo goed als vergelijkbare maar dan net iets ruimere behuizing voor ruim minder dan 50% van haar eigen miljoen pleuro’s als een geroomboterde croissant gisteren nog rapper dan vandaag zo van eigenaar wist te wisselen?! ‘T zit je inderdaad allemaal niet mee..;

      “Ook komt het voor, dat ouders door deze ziekte willen, dat hun kind geofferd wordt in occulte clubjes. Zo kunnen zij voor zichzelf een centrale rol opeisen. Zij slachtoffer, want hun kind wordt vermist. Een dergelijke situatie is een hel voor normale ouders, maar het ultieme geluk voor iemand met Münchenhausen by proxy. Men zegt dat het vooral voorkomt bij moeders en hulpverleners, maar ik vermoed dat bij enkele bekende personen uit de media en politiek ook wel symptomen te herkennen zijn. Je veroorzaakt zélf heimelijk allerlei problemen en gaat dan volop aandacht vragen als “nobele bestrijder” tegen het onrecht. Als iemand wordt neergezet in de media als het ultieme slachtoffer of als bezorgde engel, dan kijk ik altijd even in hoeverre de persoon in kwestie geniet van de aandacht van de camera.”

      “Münchhausen by proxy is een vorm van kindermishandeling waarbij moeders hun kind ziek maken of beweren dat het ziek is. Artsen onderzoeken het kind maar kunnen niets vinden en herkennen het probleem vrijwel nooit. De gevolgen kunnen enorm zijn: kinderen die voor niks langdurig in een ziekenhuis verblijven of in een rolstoel terecht komen. In Nederland schort het aan expertise en is er geen gecoördineerde aanpak of beleid rond Münchhausen by proxy. Deze vorm van kindermishandeling is lastig te bewijzen waardoor moeders vaak worden vrijgesproken en de kans op recidive groot is. Brandpunt Reporter spreekt met slachtoffers en artsen en gaat te rade in Engeland, waar de kennis rond dit onderwerp vele malen groter is.” BRANDPUNT/REPORTER

Geef een reactie