Revolutionaironline

VAKANTIE IN TIJDEN VAN CRISIS

Drie dagen van een weekje weg, en ik heb drie intensieve gesprekken gevoerd met andere gasten in het hotel waar ik verblijf. Gesprekken over de crisis waarin de Westerse wereld zich momenteel bevindt, en onze eigen situatie daarin. Met een Duitse ict-student over de vluchtelingencrisis in zijn land, met een Engelse taaldocente over de economische crisis in Spanje, waar ze naartoe gevlucht was voor de crisis in Engeland, en waar ze nu weer vertrekt om elders een nieuw en beter bestaan op te bouwen. Ze heeft nauwelijks een idee hoe, kent daar niemand, maar is wel op zoek naar een geschikt pand voor, mogelijk, een B&B. Terug naar Engeland ziet ze niet als een optie.

En tenslotte met een Ier, die over de hele wereld in de bankensector heeft gewerkt als riskmanager. Hij ziet hierin geen enkele toekomst meer voor zichzelf, hoewel er nu genoeg te doen is in de financiële sector. Mar de chaos is zo groot, dat niemand meer weet waar hij moet beginnen. De Ier vertelt mij dat hij zich wil gaan toeleggen op projectmanagement, en bezoekt zijn familie omdat hij even een time-out wil.

We raken aan de praat omdat ik een filmpje zit te bekijken over renteswaps. Ik weer er weinig van en probeer te begrijpen waarom vele mkb-ers in financiële problemen zijn geraakt wegens de aanschaf van dit product. Het heeft zelfs tot regelrechte faillissementen geleid. Deze mensen proberen al jaren om de bank hiervoor verantwoordelijk te stellen, in het bijzonder de Rabobank, en eisen compensatie.

De bank heeft de mkb-ers misleid: als ze bij een lening voor een vaste rente zouden kiezen, zou hen dit veel voordeel opleveren. Want de rente ging zeker verder stijgen. Dat hij ook zou kunnen dalen, kwam bij niemand op, behalve bij de slimme riskmanager. Die bedacht de renteswap; een constructie waarin risico’s worden uitgeruild tussen klanten met een vaste en die met een variabele rente. Hiermee dekt de bank zich in tegen elk risico, en legt het volle pond bij de klant onder het mom van een mooi verkooppraatje. Ik huiver als ik dit tot me door laat dringen.

“Greed is good,” aldus Gordon Gekko in de beroemde film Wallstreet. De Ierse ex-riskmanager beaamt dat dit soort mensen een ramp zijn. Maximale winst nastreven voor jezelf en je eigen bedrijf, geen enkel voordeel voor de ander, waardoor uiteindelijk iedereen in de problemen komt. Grootschalig wel te verstaan. Dit is volgens mij de oorzaak van de crisis waarin we nu met zijn allen zitten.

En dan allemaal de andere kant opkijken als een ondernemer failliet dreigt te gaan. Regels zijn nu eenmaal regels in ons mooie kikkerlandje, en contractueel staan wij als bank in ons recht. Dan volgen er rechtszaken en is uiteindelijk iedereen de verliezer. Ook dat beaamt de Ier tegenover mij. Hij heeft het allemaal van dichtbij meegemaakt. En het is symptomatisch voor deze tijd.

De gesprekken van de laatste dagen leiden bij ons allen tot maar een conclusie: No one is in control. En: How to get the fuck out of this soon to be crashed airplane. We weten het niet. Elke toekomstvoorspelling gaat mank. Maar we zullen moeten beginnen met het eruit gooien van alle Gordon Gekko’s van deze wereld.

Margarita

margarita030716@gmail.com